Dydw i ddim yn Flaky, mae gen i Salwch Anweledig

Rwy'n berson dibynadwy. Yn onest, yr wyf. Rwy'n fam. Rwy'n rhedeg dau fusnes. Rwy'n anrhydeddu ymrwymiadau, yn cael fy mhlant i'r ysgol mewn pryd, ac yn talu fy miliau. Rwy'n rhedeg llong dynn, fel maen nhw'n ei ddweud, a dyna pam mae fy ffrindiau a chydnabod yn cael eu baffled - {textend} yn cythruddo, hyd yn oed - {textend} ar adegau pan ddof ar draws fel ychydig yn “flaky.”

Ffrind: “Cofiwch fod y digrifwr yr aethon ni iddo y llynedd - {textend} y boi gyda’r tocyn goryrru shtick?”

Fi: “Ie, roedd honno’n noson dda!”

Ffrind: “Mae e yn y dre ddydd Gwener. Am i mi brynu tocynnau? ”

Fi: “Cadarn!”

Mae'n rhaid i chi ddeall, roedd gen i bob bwriad o fynd. Ni fyddwn wedi cytuno pe na bawn wedi gwneud hynny. Fe wnes i gael pryd o fwyd yn barod o flaen amser, archebu'r gwarchodwr plant, hyd yn oed dewis rhywbeth hwyl i'w wisgo am noson allan brin. Roedd popeth ar fin mynd, tan 4 p.m. Dydd Gwener ...

Fi: “Hei, unrhyw siawns eich bod chi'n adnabod rhywun a fyddai'n cymryd fy nhocyn ar gyfer y sioe heno?”

Ffrind: "Pam?"

Fi: “Wel, mae gen i feigryn cas.”

Ffrind: “O, bummer. Rwy'n gwybod pan fyddaf yn cael cur pen, rwy'n cymryd rhywfaint o ibuprofen ac rwy'n dda mynd mewn awr. Fe allech chi ddod o hyd? ”

Fi: “Dw i ddim yn credu bod hwnna’n syniad da. Mae'n ddrwg gennym am hyn. Nid wyf am eich gadael yn sownd. Fe wnes i negeseuo ychydig o bobl i weld a oes unrhyw un eisiau'r tocyn. Aros i glywed yn ôl. ”

Ffrind: “O. Felly rydych chi allan yn bendant? ”

Fi: “Ydw. Fe wnaf yn siŵr eich bod chi'n cael arian am y tocyn. ”

Ffrind: “Heb ei ddeall. Gofynnaf i Carla o'r gwaith a yw hi eisiau mynd. "

Wel, wrth lwc i bawb a gymerodd ran, cymerodd Carla fy lle. Ond o ran y sylw “dealledig”, dwi ddim yn siŵr beth i'w feddwl. A oedd hi'n deall fy mod wedi cadw fy nghorff yn farw ar ôl i mi hongian y ffôn am y tair awr nesaf oherwydd fy mod yn ofni y byddai unrhyw symud yn dod â phoen chwilota i mi?

A oedd hi'n meddwl mai dim ond esgus cyfleus oedd “cur pen” i ddod allan o rywbeth roeddwn i wedi penderfynu nad oeddwn i eisiau ei wneud yn arbennig? A oedd hi'n deall nad tan y bore Sadwrn yr oedd y boen wedi ymsuddo'n ddigonol i mi lusgo fy hun allan o'r gwely am ychydig funudau, a chwe awr arall i'r niwl basio?

A oedd hi'n deall bod gwneud hyn iddi eto a oedd yn adlewyrchu cyflwr cronig yn hytrach nag o fy niwlogrwydd fy hun neu, yn waeth, fy anwybyddiad dros ein cyfeillgarwch?

Nawr, rwy'n gwybod nad oes gan bobl fwy o ddiddordeb mewn clywed holl fanylion duwiol fy nghyflwr cronig nag sydd gen i mewn eu trosglwyddo, felly byddaf yn dweud hyn: Mae meigryn yn gronig ym mhob ystyr o'r gair. Mae eu galw'n “gur pen” yn danddatganiad gros. Maen nhw'n hollol wanychol pan maen nhw'n codi.

Yr hyn rydw i eisiau ei egluro ychydig yn fwy manwl - {textend} oherwydd fy mod i'n gwerthfawrogi fy mherthynas - {textend} yw pam mae'r amod hwn yn achosi i mi fod yn “ddifflach” ar brydiau. Rydych chi'n gweld, pan fyddaf yn gwneud cynlluniau gyda ffrind fel y gwnes i y diwrnod o'r blaen, neu pan fyddaf yn ymrwymo i swydd ar y CRhA, neu pan fyddaf yn derbyn aseiniad arall ar gyfer gwaith, yr hyn rwy'n ei wneud yw dweud ie. Ie i fynd allan a chael hwyl gyda ffrind, ie i fod yn aelod cyfrannol o gymuned ein hysgol, ac ydw i adeiladu fy ngyrfa. Nid wyf yn ymddiheuro am y pethau hynny.

Rwy'n gwybod pan ddywedaf ie, am resymau y tu hwnt i'm rheolaeth, bod posibilrwydd na fyddaf yn gallu cyflawni yn union fel yr addewais. Ond, gofynnaf, beth yw'r dewis arall? Ni all un weithredu busnes, cartref, cyfeillgarwch, a bywyd â braster mawr efallai ar bob tro.

“Am fynd am ginio dydd Sadwrn? Fe wnaf amheuon? ”

"Efallai."

“A fyddech chi'n gallu cael yr aseiniad hwn i mi erbyn dydd Mawrth?”

“Cawn weld beth sy'n digwydd.”

“Mam, a ydych chi'n ein codi o'r ysgol heddiw?”

"Efallai. Os na chaf feigryn. ”

Nid yw bywyd yn gweithio felly! Weithiau mae'n rhaid i chi fynd amdani! Os a phan fydd sefyllfa'n codi a bod “ie” yn troi'n amhosibilrwydd, mae ychydig yn fyrfyfyr, deall, a rhwydwaith cymorth da yn mynd yn bell.

Mae rhywun yn cymryd fy nhocyn cyngerdd, mae ffrind yn masnachu yn ein trefniant carpool, mae fy ngŵr yn codi ein merch o'r dosbarth dawns, ac rwy'n dychwelyd mewn da ddiwrnod arall. Yr hyn yr wyf yn gobeithio sy'n glir yw nad yw unrhyw gamsyniadau a all ddeillio o fy “blinder” yn ddim byd personol - {textend} dim ond cynnyrch ydyn nhw o geisio gwneud y gorau o'r llaw rydw i wedi cael sylw.

Y cyfan a ddywedodd, yn fy mhrofiad i, rwyf wedi gweld bod y rhan fwyaf o bobl ar ochr ddeall pethau. Nid wyf yn siŵr bod cwmpas fy nghyflwr bob amser yn glir ac, yn sicr, bu rhai teimladau ac anghyfleustra brifo dros y blynyddoedd.

Ond, ar y cyfan, rwy'n ddiolchgar am ffrindiau da nad ydyn nhw wedi meddwl newid cynlluniau nawr ac yn y man.

Mae Adele Paul yn olygydd ar gyfer FamilyFunCanada.com, ysgrifennwr, a mam. Yr unig beth mae hi'n ei garu yn fwy na dyddiad brecwast gyda'i besties yw 8 p.m. amser cwtsh yn ei chartref yn Saskatoon, Canada. Dewch o hyd iddi yn Chwiorydd dydd Mawrth.